අකුරු සහ වචන හතරකි.... ජීවිතය

1. ඉපදීම
2. ආදරය
3. විවාහය
4. මරණය
5. ජීවිතය

මදක් මේ වචන දිහා වුවමනාවකින් බලන්න. අකුරු හතරේ වචන පහක්. පළවෙනි වචන හතරේ එකතුවෙන් අවසාන වචනය හැදෙන්නේ. ඉතින් පොඩි වෙලාවක් අරන් කල්පනා කලොත් මේ වචන පහ නිසා කොච්චර දුකක් අපේ හදවතට දැනෙනවා ඇතිද...?යන්න ඔබට පසක් වනු නියතයි.


 බුදු දහමට අනුව ඉපදීම කියන්නේ දුක් කන්දරාවක උපත. ඒ දුක් වසන් කරගෙන...සීනි බෝල ජිවිතේක සැපයි සැපයි කියල ජීවත් වෙනවා. එහෙම නේද..?


 ආදරය ලෝකේ තියෙන්න මිහිරිම වචනය ලෙස හැමෝම හැඳින්වුවත්.. මම  කැමතියි ආදරේ කියන වචනෙට වෙනම අරුතක් දෙන්න. මං දන්නේ නෑ කී දෙනෙක් මගේ මතයට එකතු වෙයිද කියන්න.. ආදරේ කෙටියෙන්ම කිව්වොත් තියෙන්නේ වචන දෙකයි. එකක් දුක. අනික වේදනාව. හරියටම ආදරෙ කල කෙනෙක්ට ජිවිතේ දි ලැබෙන්නේ දුකත් වේදනාවත් විතරයි. පළමු ප්‍රේමය සාර්ථක වූවෝ ගණන් හැදුවොත් අතේ ඇඟිලි ගානටවත් හොයා ගන්න බැරි වේවි. අනෙක් සියල්ලන්ම තමන්ගේ ප්‍රථම ආදරය නිසාවෙන් දුකත් වේදනාවත් දරණ 99.99%ට අයත්.


 විවාහය සාර්ථක වීම රඳා පවතින්නේ දෙදෙනා තුල පවතින අවබෝධය නිසාවෙනි. පළමු පෙමෙන් දුකට පත් වූවකු තමන්ට විවාහයට ලැබෙන අයව තේරුම් ගත්තත් නිසි අවධනය දීමට නොහැකිව ලතවෙන පිරිස ගණන් හැදිය හැකිදැයි මොහොතකට සිතන්න.(අත්දැකීමක් නොමැති නිසාවෙන් වැඩි දුර විස්තර කිරීමට නොයමි.) 


මරණය ඇසිමටවත් අකමැති වචනයකි, මෙය අපේ බොහෝ දෙනා. නමුත් අනිවාර්යෙන් මුහුණ දිය යුතු... වැළැක්විය නොහැකි මෙය අපේ ජිවිත වලට ඇති කරන බලපෑම කොපමණද කියන්න අනවශ්‍යයි කියා සිතෙන්නේ මෙම ලිපිය කියවන ඕනෑම අයෙක් මෙම අවස්ථාවට මුහුණ දී ඇති නිසාවෙනි. 


ජීවිතය යනු ඉහත සඳහන් කල සියල්ලේම ප්‍රතිඵලයයි. එක් වරක් හෝ ජීවිතයට දරා ගතනොහැකි දුකක් ඇතිවුවහොත් අපිට ජීවිතෙම එපා වී යන්නේ කාගෙවත් බලපෑමක් නිසා නොව... ඒ දුක අපිට දර ගත නොහැකි නිසා බව  මගේ මතයයි.



ඉපදීමට අකුරු හතරකි.
ආදරයට අකුරු හතරකි.
විවාහයට අකුරු හතරකි.
මරණයට අකුරු හතරකි.
ජීවිතයට ද අකුරු හතරකි.


විෂේශයි: මෙම ලිපිය දිහා බැලිය හැකි කෝණ බොහොමයක්වේ. මෙය මාගේ සිතට දැනුනු සිතිවිලි ගොණු කිරිමක් පමණි.